نه پای ماندنم اکنون ،نه بال پرواز است..

1.یخورده دلم گرفته ، فردا عیده ،خوشبحالش.. 2. پارسال یه همچین شبی تو تهران ، همین ساعتا داشتم تو خوابگاه جایی که کار میکردم پست میذاشتم ، امیدوارم بذر هایی که از اون موقع کاشتم برا زندگیم این بهار جوونه کنه...الان یا بچه ها دور هم داریم خوش میگذرونیم 3. بهار که بیاد ، منم میام ،خیلی منتظرم و با نو نه پای ماندنم اکنون ،نه بال پرواز است.....

از جونم که بخوام براتون بگم ...  دوچرخه جاده یدونه خریدم دست دوم ولی همینم خیلی خوبه،امروز یه تور کوچولو دوچرخه سواری رفتیم، دهنمون مسواک شدااااا.. من که دیگه وقتی برگشتیم از خستگی داشتم تلف میشدم که میکاییل اومد با پرایدش من و دوچرخه رو برد کافه یه کیک و قهوه خوردم یخورده انرژیم برگشت،میکاییل تپله نه پای ماندنم اکنون ،نه بال پرواز است.....

بر بساطی که بساطی نیست " مال کی بود؟لامصب انقدر این عنوان به نظرم بزرگ ،زیبا و قابل احترامه که میترسم برم بخونمش و نویسنده حقِ داستانو ادا نکرده باشه .. +یعنی بعضی وقتا زندگیدت یطوری میشه که اگه یه ساعت وقت توش پیدا کنی (بتونی کنار بذاری)برا کتاب خوندن از خوشحالی میای تو وبلاگ پستش میکنی ،من الان ا نه پای ماندنم اکنون ،نه بال پرواز است.....

نه پای ماندنم اکنون ،نه بال پرواز است.....

بعضی وقتا آدم با یه نفر تو رندگیش صمیمی میشه اونقدری که خصوصی ترین چیزا و مهمترین چیزاشو هم بهش میگه و انتظار داره طرف مقابلش هم همینطور باشه یا حد اقل یه سری چیزایی که به دیگران نمیگه رو .. ولی اگه متوجه بشی نسبت بهت سوظن داره  یا حتی اونقدری بهت اعتماد نداره که تو خودت هرگز اتفاقای خیلی شخصی زندگی نه پای ماندنم اکنون ،نه بال پرواز است.....

معین زد یه آهنگی داره یه جاش میگه :بیا که جوونی مث باد داره میره /بیا برگرد اسمت از یاد داره میره ، اول که همین بیت و یه بیت دیگس فقط خوب بود و خیلی خوب بود ، بقیشو اصلا خوشم نیومد دوم اینکه : یعنی این بیت و من برا خودِ رفتٓم باید بخونم و نصیحتش کنم که بیا و خودم باش .. همون همیشگی.. بعضیا هم هستن نه پای ماندنم اکنون ،نه بال پرواز است.....

نه پای ماندنم اکنون ،نه بال پرواز است.....

بیوقفه از اینکه هنوز دانشجوم و نرفتم سرکار و زن و بچه و اینا هنوز اوکی نکردم خوشحالم ،  چونکه وقتم یه قسمت اعظمش مال خودمه و خیلی کارا میتونم بکنم .  و هنوز جرأتِ رفتن تو یه رابطه رو هم پیدا نکردم  با تموم اتفاقا و شرایطی که تو جامعه و اطراف هممون هست ، با تموم خوبی ها و بدیاش و اینو نمیدونم که واقعا باید خوشحال باشم یا ناراحت... و در ادامه  یه شعر خوب که فیلمِ دکلمش   تو یوتیوب  هست با صدای خودشون و تارِ استاد مرحوم لطفی + شعر ارغوان ــ هوشنگ  ابتهاج ( ه . ا . سایه ) ارغوان شاخه ی هم خون جدا مانده ی من آسمان تو چه رنگ ست امروز ؟ آفتابی ست هوا ٬ یا گرفته ست هنوز ؟ من درین گوشه که از دنیا بیرون ست ٬ آسمانی به سرم نیست از بهاران خبرم نیست آنچه میبینم دیوار است آه این سخت سیاه آنچنان نزدیک ست که چو بر می کشم از سینه نفس نفسم را بر می گرداند ره چنان بسته که پرواز نگه در همین یک قدمی می ماند کور سویی ز چراغی رنجور قصه پرداز شب ظلمانی ست نفسم میگیرد که هوا هم اینجا زندانی ست هر چه با من اینجا ست رنگ رخ باخته است آفتابی هرگز گوشه ی چشمی هم بر فراموشی این دخمه نیانداخته است اندرین نه پای ماندنم اکنون ،نه بال پرواز است.....